Restoration
Begin januari startten we met de restauratie en heropbouw van de afgebrande Sint-Janskerk. Donderdag 9 september, ongeveer negen maanden na de start, bereikt de Sint-Janskerk een hoogtepunt. Letterlijk en figuurlijk. De vergulde torenhaan pronkt weer op de kerk en daarmee is het hoogste punt een feit.
“Na het plaatsen van de klokken in de klokkenstoel werd de eikenhouten torenspits in delen gemonteerd op de toren”, zegt schepen Johan Delrue (Samenéén). “De torenspits werd eerst op de grond gemaakt en daarna met de torenkraan spant per spant naar boven gehesen. Daarna volgde het keperwerk en de bebording van de torenspits, om tot slot een afwerkingslaag van natuurleien te bevestigen. Het torenkruis werd volledig nieuw gesmeed naar het oorspronkelijke model. Op dit kruis werd onderaan een vergulde bol bevestigd en bovenaan pronkt nu de vergulde haan. De toren heeft daarmee zijn volledige hoogte bereikt. De toren zelf is zo’n twintig meter hoog, het dak zo’n tien meter en het torenkruis met de haan zo’n vier meter. De haan zelf weegt tien kilogram en is in koper gemaakt. Daarna werd hij verguld met bladgoud. Het is een nieuwe haan, van de oude werd niks teruggevonden.” (Lees verder onder de foto)
“De grote scheuren die in het metselwerk van de toren zijn ontstaan, werden verankerd aan de hand van kousankers”, aldus schepen Johan Delrue. “Dankzij een boring in het metselwerk plaatste men een anker in een ‘kous’ in het boorgat. Deze kous werd dan geïnjecteerd. Ook de buitengevels in Doornikse breuksteen zijn intussen volledig hersteld. Midden september worden de torenuurwerken geplaatst. Die zijn volledig nieuw, al werd het mechanisme van de torenuurwerken wel gerecupereerd uit de brand en gerestaureerd. Ook de stelling zal worden afgebouwd. Eind september zal de toren volledig zichtbaar zijn.”
De haan schittert weer boven Anzegem.
De werken aan de koordaken zijn intussen gestart. Hier starten de werken ook eerst op de grond, later zet een kraan die op hun plaats.
Het kerkgebouw zou tegen januari 2022 volledig wind- en waterdicht zijn. Daarna starten de restauratiewerken aan het cassetteplafond en de altaren. Ook de tongewelven zijn dan aan de beurt en worden opnieuw gereconstrueerd naar het oorspronkelijke model in de koordaken.
“Het einde van de werken is gepland in juli 2022. Tegen dan zullen we moeten beslissen welke fysieke scheiding er komt tussen de toren en het schip. Dat laatste wordt niet hersteld, hier zijn we de mogelijkheden nog aan het bekijken.”
Aan het schip hangen afvoergoten. “Die hebben de brand overleefd”, zegt Delrue. “Door het bluswater liepen die zo goed als geen schade op. Binnen is het hier nu een grote groene woestenij, maar ook dat wordt aangepakt. Ik hoop dat we binnen een tweetal maanden duidelijkheid hebben over wat we met het schip gaan doen.”
Bron: Nieuwsblad
Tekst@Peter Maleise
